ლაშქარას აღწერა

ლაშქარა, როგორც სამკურნალო მცენარე უკვე ძალიან დიდი ხანია ცნობილია. ის არის მრავალწლიანი მცენარე. მიუხედავად იმისა, რომ ბალახეულ მცენარეებს მიეკუთვნება მას აქვს საკმაოდ მაღალი, მოშავო ღერო და დატოტვილი ფესვი. ფოთლები ელიფსის ფორმის. ფოთლის ზედაპირზე ადვილად შესამჩნევია მსხვილი ბუსუსები. ფოთლების გარდა მცენარეს აქვს ყვავილებიც. ყვავილებს მილის ან ზანზალაკების ფორმა აქვს, მუქი იისფერია და ტკბილი არომატი აქვს.

ლაშქარა ძირითადად ჭაობიან ადგილებში ან წყლის პირზე ხარობს. ის გავრცელებულია ევროპის, აზიის და ჩრდილოეთ ამერიკის ტერიტორიებზი. მის გახარება შეიძლება როგორც თესლიდან, ისე ამონაყრიდან. არ არის ძალიან ფაქიზი და გარემო პირობების მიმართ მომთხოვნი. საკმარისია მხოლოდ ნიადაგი იყოს საკმაოდ ტენიანი.

სამკურნალო მიზნით მცენარის ფესვების შეგროვება ხდება ყვავილობის დასრულების შემდეგ, გაზაფხულზე ან გვიან შემოდგომით. ფესვი ირეცხება, იჭრება და შრება ჩრდილში. კარგად გამომშრალი ლაშქარა შავია თუმცა გული ღია (თეთრი) ფერის აქვს. გამომშრალი ლაშქარა საკმაო სიმკვრივითაც გამოირჩევა.

ლაშქარას სასარგებლო თვისებები

სამკურნალო თვისებების მხრივ, გამოირჩევა მცენარის ფესვი. სწორედ მისგან ამზადებენ ყველაზე ხშირად სამკურნალო ზეთებსა და მალამოებს. სწორედ მისგან იღებენ ალანტოინს, შარდში შემავალ ნივთიერებას. ალანტოინი ასტიმულირებს რეგენერაციის უნარს და ხელს უწყობს ჭრილობების და მოტეხილობების შეხორცებას. თუმცა, ფესვის გარდა, სამკურნალო თვისებებით გამოირჩევა მცენარის ფოთლებიც და ყვავილებიც.

ლაშქარას ფესვი შეიცავს 15%-მდე ლორწოვან ნაერთებს. ამის გარდა, ის შეიცავს:

ტანინებს, ფენოლის მჟავებს, 1%-მდე ალანტოინს, ასპარაგინს, პექტინებს, ტრიტერპენს, პოლისაქარიდებს, ალკალოიდებს, ვიტამინს С, მინერალურ მარილებს, ანტიოქსიდანტებს.

ეს ბუნებრივი ნაერთები ძალიან სასარგებლოა ჩვენი ორგანიზმისთვის და დიდი დახმარების გაწევა შეუძლიათ სხვადასხვა დაავადებებთან ბრძოლის დროს.

ლაშქარას ექსტრაქტს აქვს შემაერთებელი, აპკისებური და აღმდგენი მოქმედება. ხელს უწყობს ტრავმის შემდეგ ქსოვილებისა და ძვლების სწრაფ აღდგენას.

მისი სამკურნალო თვისებები ალანტოინის და როზმარინის მჟავას დამსახურებაა. ეს ნაერთები ადვილად აღწევენ კანში, აქვთ ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება, ტკივილგამაყუჩებელი და შეშუპების დამცხრობი ეფექტი. როზმარინის მჟავას აქვს თავისუფალი რადიკალების განეიტრალების უნარი, ხოლო ალანტოინს ეპიდერმისის და ქსოვილების რეგენერაციის უნარი.

დაავადებები რომლის სამკურნალოდაც გამოიყენება ლაშქარა

ლაშქარას გამოყენების სპექტრი ფართოა და მოიცავს არა მარტო მედიცინას. ყველაზე ხშირად ფესვისგან დამზადებულ პრეპარატებს იყენებენ რთულად შეხორცებადი ტრავმების დროს. ის დამხმარეა შემდეგი სახის პრობლემების დროს:

• დაჭიმულობა.
• ნაღრძობი.
• სისხლჩაქცევები.
• ზურგისა და კუნთების ტკივილი.
• რევმატიზმი.
• სახსრების ტკივილი.
• ოსტეოპოროზი.
• დამწვრობა.
• მოყინვა.
• კანის გაღიზიანება.
• კანის წყლულოვანი დაზიანება.
• ღია და დახურული მოტეხილობა.
• მყესების დაჭიმულობა და გაწყვეტა.

შეიცავს ნუტრიენტების კომპლექსს, რომელიც სწრაფად ხსნის ძვლებისა და სახსრების ტკივილს, შეშუპებას და ანთებას. ძირითადი კომპონენტია ნივთიერება ალატოინი. ეს აჩქარებს ინერტული ქსოვილების შერწყმას, აქვს გამოხატული რეგენერაციული ეფექტი, ასტიმულირებს ახალი უჯრედების წარმოქმნას და აღადგენს დაზიანებულ ადგილებს.

გამოიყენება სავლებ საშუალებად ყელისა და პირის ღრუს ანთებითი დაავადებების დროს.

ლაშქარას ბაზაზე დამზადებულ მაზებს იყენებენ შრამების დარჩენისგან თავის ასარიდებლად და ნაწოლების მოსაშუშებლად.

ლაშქარას ანთების საწინააღმდეგო და შემაერთებელ თვისებებს კოსმეტოლოგების იყენებენ კანის მოვლის საშუალებების, პარსვის შემდგომი ლოსიონების და კბილის პასტების დამზადებისას.

სპორტსმენები მას აფასებენ მისი უნარის გამო, შეამსუბუქოს ტკივილი კუნთების დაჭიმვისა და ტრავმების დროს.

ლაშქარას ექსტრაქტი შედის ბევრი ფარმაკოლოგიური პრეპარატის შემადგენლობაში.

ხალხურ მედიცინაში გამოიყენება ლაშქარას მიწის ზედა ნაწილი, ბრონქიტისა და სველი ხველის სამკურნალოდ.

როდის არ არის რეკომენდირებული ლაშქარას გამოყენება?

არ არის რეკომენდირებული ლაშქარას გამოყენება ღია ჭრილობის დროს, რადგან ასე შემთხვევაში ადვილად შეიძლება მოხდეს მავნე ნივთიერებების (ალკალოიდების) სისხლში შეწოვა. მისი გამოყენება უმჯობესია, როცა ჭრილობა უკვე შეხორცებულია.

ლაშქარას გამოყენება 10 დღეზე მეტ ხანს არ შეიძლება. მისი გამოყენება დაუშვებელია ორსულობის და ლაქტაციის დროს. არსებობს ვარაუდი, რომ გარეგანი გამოყენების შემთხვევაშიც კი მასში არსებულმა ალკალოიდებმა შეიძლება შეაღწიოს ნაყოფში და მოახდინოს უარყოფითი გავლენა და გამოიწვიოს თანდაყოლილი დაავადებები.

მეცნიერული კვლევები ადასტურებს მის უნარს დადებითი ზემოქმედება მოახდინოს საჭმლის მომნელებელი სისტემის ლორწოვან გარსზე, იმუნურ სისტემაზე და ლეიკოციტების გამომუშავებაზე. ივარაუდება, რომ მას შეუძლია კიბოს განკურნება.